Pulau Doom island

"Sorong used to be the island of the Shell-people. Across the ocean there
is the island of Doom. Here the Shell-business started its office, and moved
later to Sorong. And Doom-island became a place of families who lived there
working for other companies in colonial time."

"Climb up The Hill, and have a wonderful view at the Sorong-harbour, and the
Doom-island. You could visit it by motorized long-boat, ask for info in hotel- accommodations, or head for the harbour ..."

Een eilandje genaamd Doom is het doel. Even een bootje gehuurd, in 5 min stonden we op het eiland. Bij aankomst kunnen we kiezen voor een "Riksja" (fiets-rijtuigje), of met de bekende "benenwagen", in een uur kun je het eiland rondwandelen, de mensen zijn zeer aardig en vriendelijk en de oudere mensen spreken ook nog een
woordje nederlands.

Op dit eiland leefden tijdens en na de oorlog Nederlanders, zo zie je er nog een
kerkhof waar je graven aantreft waarop je de Nederlandse namen nog kunt zien op
de grafstenen. Op 3 meter afstand van de graven staan de huizen. De bevolking leeft hier voornamelijk van de visserij. De kinderen kijken je aan en lachen en roepen mister, mister het liefst willen ze ons even aanraken, dit komt omdat ze hier haast nooit een blanke hebben gezien.Toerisme leeft hier nog niet, maar als je in Sorong bent moet je
dit eiland zeker even bezoeken.

Uit: Vademecum Nederlands Nieuw Guinea 1956

Sorong Doom is een eiland 1 zeemijl uit de kust en was de zetel van het bestuur
en standplaats van de resident van west Nieuw Guinea en de bestuurders van de
afdelingen Sorong en Radja Ampat. Later werd het kantoor van de resident
verplaatst naar Manokwari en het kantoor van de afdelingschef van Sorong naar de vaste wal, waarvoor de N.N.G.P.M. een deel van haar terrein
(het Remoe complex) heeft prijs gegeven, 6 km ten zuiden van het olie centrum. Op Sorong Doom bleef dus achter het bestuur van de afdeling Radja Ampat.

Er waren 2 lichtaggregaten waarvan per aansluiting slechts ca. 500 watt gebruikt
mocht worden. De centrales zouden uitgebreid worden waardoor dag- en nachtstroom geleverd zou kunnen worden. Spanning was 220V wisselstroom en werd geleverd tussen 06.00 – 07.00 en 18.30 – 24.00.

Water werd bij de huizen zelf betrokken uit waterputten en moest gekookt worden.
De huizen op de “heuvel” in Doom (een verhoogd gedeelte van het eiland) waren
aangewezen op regenwater en in droge tijd moest wel eens water in drums aangevoerd worden. Als huisbrandstof gebruikte men petroleum, omdat hout en houtskool vrijwel niet te verkrijgen waren. Koken op elektriciteit was uitgesloten.

De huizen gebouwd in “landelijke stijl” met gaba.2 omwanding en atap dak werden
later bijna allemaal vervangen door woningen in meer “permanente stijl”. Eterniet of zink daken, vloer van cement en plafond van hard board. Maar vaste kasten waren niet aangebracht en de huizen waren niet alle muskietvrij.